Archief voor categorie: Mijn KLIMMR verhaal

Hidde Feenstra werkt als applicatiebeheerder bij de Stichting Studenten Huisvesting (SSH) als zijn oog valt op de interne vacature van strategisch adviseur. Zijn hart gaat er sneller van kloppen en daarom solliciteert hij, online en met succes.

Online solliciteren

Hidde is niet het type dat over één nacht ijs gaat. Hij wandelt met de manager van de afdeling Strategie door park Lepelenburg om over de vacature op die afdeling te praten. Kloppen zijn verwachtingen bij de functie van strategisch medewerker? Hierin wordt hij ruimschoots bevestigd en zijn enthousiasme neemt verder toe. Er is veel belangstelling voor de vacature, zowel in- als extern. Om die reden kiest de sollicitatiecommissie voor een vorm van speeddaten. Corona zet daar echter een streep door. Als alternatief komen er twee online-gespreksrondes. Hidde: ‘Ik werd via Teams en aan de hand van casussen stevig bevraagd over mijn strategische inzichten en ideeën. De leden van de sollicitatiecommisie waren geen onbekenden voor me en het was een beetje onwennig om door hen aan de tand te worden gevoeld. Ik wilde deze functie heel graag en was blij dat ik het was geworden.’

BoKS

Hidde leert SSH in eerste instantie kennen als huurder. Hij studeert dan culturele antropologie en behartigt de belangen van SSH-huurders in het Bewonersverleg Koepel SSH (BoKs). Daarvoor zit hij regelmatig om de tafel met de woningcorporatie, gemeente en andere partijen. Zo groeit zijn affiniteit met het werkveld. Naast het studeren en zijn inzet voor BoKS, werkt Hidde in de ICT. Na het afstuderen wordt dat zijn springplank naar de functie van applicatiebeheerder bij SSH. Hidde: ‘Ik had door het werk voor BoKS al een goede indruk van de sfeer en cultuur bij SSH. Mijn indrukken bleken te kloppen. Het is een platte organisatie met korte lijntjes. Overal staan de deuren open en dat werkt prettig.’

Warm bad

Hidde rondt zijn oude functie af in een hectische tijd. Half maart is daar ineens de lockdown en de organisatie ziet zich voor een behoorlijke uitdaging geplaatst. Naarstig wordt gezocht naar oplossingen om het thuiswerken voor iedereen mogelijk te maken. Hidde: ‘Dat was best spannend en we hadden allerlei vragen. Hebben we genoeg technische capaciteit? Kan iedereen vanaf huis inloggen? Weet men raad met het online-werken? Mijn conclusie is dat we het met z’n allen heel goed gedaan hebben!’

Op 1 juni begint hij aan het nieuwe avontuur. Hij krijgt veel steun en vertrouwen van zijn collega’s en voelt zich snel thuis in de nieuwe functie. Hidde: ‘Het voelde meteen als een warm bad.’

Inmiddels wordt er weer meer, op gepaste afstand, op kantoor gewerkt. Hidde: ‘De gesprekjes bij het koffieapparaat, die heb ik toch wel gemist. Je stapt op kantoor ook gemakkelijker op elkaar af om even te overleggen. Wel zo efficiënt.’

Hidde heeft zijn tanden inmiddels stevig gezet in thema’s als verduurzaming en de huisvesting van kwetsbare doelgroepen. Hidde: ‘Ik ben blij met deze functie en voel me hier vis in het water. Of ik een tip heb voor collega’s? Blijf je ontwikkelen, ook nu!’

 

---

Interview door: Ruud Leffers van Leffersteksten

Sinds 1 maart is Jannie van Twillert de nieuwe communicatieadviseur van Eemland Wonen. We vragen haar hoe je juist in deze tijd vertrouwd raakt met de organisatie en haar mensen.

Thuis inwerken

Jannie is nog bezig met het afbouwen van haar werkzaamheden voor de gemeenten Blaricum, Eemnes en Laren als haar kennismaking met Eemland Wonen begint. Tijdens een algemene introductie wordt de geschiedenis van woningcorporaties uit de doeken gedaan. In de tweede werkweek ontmoet ze voor het eerst een aantal collega’s op het kantoor van Eemland Wonen. Het land raakt dan meer en meer in de ban van het bedreigende virus. Het aloude ritueel van handenschudden is ineens taboe en er heerst een sfeer van onzekerheid. Een vreemde periode om je te binden aan een nieuwe werkomgeving. Jannie: ‘Dat was het. Ineens werkte iedereen thuis en zag je elkaar alleen nog via het beeldscherm. Niet ideaal om collega’s te leren kennen…’ Met thuiswerken op zichzelf heeft ze weinig moeite. Jannie: ‘Ik werk partime en voor het inwerken is het wel handig om niet vast te zitten aan bepaalde werkdagen. Ik heb de luxe om daar flexibel in te kunnen zijn. Mijn pubers van veertien en zeventien vinden het geloof ik wel gezellig dat ik veel thuis ben…’

Niet afwachten

Het inspelen op de coronamaatregelen vergt veel inventiviteit en improvisatie van organisaties. Jannie: ‘De eerste dagen waren vreemd. Een telefoon en laptop waren nog in bestelling. Er lag geen script voor inwerken op afstand. Nu ligt het niet in mijn aard om afwachtend te zijn. Ik ben op het kantoor alle mogelijke stukken gaan halen die bij het inwerken van pas konden komen. Zo heb ik mijn weg toch vrij snel gevonden.’ Jannie overlegt regelmatig met de bestuurder en andere collega’s over de uitdagingen en vragen, die het gevolg zijn van de coronauitbraak. Jannie: ‘Dat helpt ook om je weg te vinden. Niet wachten tot een ander initiatief neemt, maar zelf vaak de telefoon pakken!’

Tone of voice

Van communicatieadviseurs wordt verwacht dat ze de juiste stijl van communiceren kiezen bij de organisatie en doelgroep. Jannie: ‘Die tone of voice vaststellen, dat was vanwege het op afstand werken best lastig. Wat hielp is uitvragen en overleggen.

We zijn een paar maanden verder en Jannie treft haar collega’s tegenwoordig vaker aan op kantoor. Jannie: ‘Ik hoor inmiddels bij die club. Ik ben er in elk geval één of twee dagdelen per week. Het gebeurt soms nog dat ik een collega daar voor het eerst ‘live’ ontmoet. Dat blijft bijzonder.’

---

Interview door: Ruud Leffers van Leffersteksten

Jet Roosch is teammanager ‘Kernen en Buurten’ bij GroenWest. Met haar team probeert ze het ‘nieuwe normaal’ vorm te geven. Een openhartig gesprek over leiderschap in onzekere tijden.

Fases herkennen

Jet komt terug van een buitenlandse vakantie, als Nederland in de ban van corona raakt. Er worden ongekende maatregelen genomen. Jet: ‘Ik dacht even in een verkeerd land terecht gekomen te zijn. Normaal heb ik een druk sociaal leven en ineens zat ik alleen thuis. Dat is best eenzaam soms.’

Tijd om bij de pakken neer te gaan zitten is er echter niet. Het werk gaat door, ook vanuit de woonkamer. Er moet snel worden geschakeld en het werk moet deels opnieuw worden uitgevonden.

De energie die je daarvoor nodig hebt is geen automatisch gegeven, merkt ze ook bij zichzelf. Jet: ‘Soms ben je boos, mat of afwachtend. Het volgende moment heb je zin om dingen aan te pakken.’ Ze vindt het belangrijk om die fases te herkennen en te bespreken. Jet: ‘Je begrijpt elkaar dan beter. Ik heb tijdens een video-overleg wel eens geroepen dat ik op dat moment, het liefst in pyjama en met ongekamde haren, mijn frustratie zou willen uitschreeuwen. Die opmerking kreeg veel bijval. We stuurden elkaar in het begin veel kaartjes. De teksten daarop weerspiegelden die wisselende gevoelens vaak heel treffend. Het was fijn om elkaar zo persoonlijke aandacht te geven.’

Ik weet het ook niet altijd

Ze worstelen met allerlei vragen, Jet en haar collega’s. Hoe hou je bijvoorbeeld zo goed mogelijk contact met de huurders, gelet op de anderhalve-meter-samenleving? Hoe verleen je nazorg, zonder directe nabijheid? Een beheerder stapt niet meer zo gemakkelijk op bewoners af als hij problemen ziet of vermoedt. Hoe reageer je op agressie-incidenten?

Jet vertelt over de ‘kom-aan-tafel-bijeenkomsten’, die pre-corona regelmatig werden georganiseerd. Medewerkers gingen naar een wooncomplex, klapten een behangtafel uit en nodigden de bewoners ter plekke uit om te praten over hun wel en wee. Jet: ‘Dat was bijzonder nuttig. Geen idee nog hoe we dat kunnen ondervangen. Normaal gesproken kun je als leidinggevende voor wat extra perspectief zorgen, maar nu weet ik het ook niet altijd. Die kwetsbaarheid, daar maak ik geen geheim van. Ik sta naast mijn team in een tijd van onzekerheden, maar ook van mogelijkheden en creativiteit.’

Lef

Jet houdt zich in het begin van haar loopbaan bezig met marketing en hypotheken. Ze werkt vijftien jaar als manager sociaal beheer bij een wooncorporatie in de randstad. Dan kiest ze welbewust voor GroenWest. Jet: ‘De organisatie past bij me. We hebben lef en staan midden in de samenleving. Met andere partijen proberen we voor een fijne en betaalbare woonomgeving te zorgen. Dit is een mooi vak!’

Dat ze het werk in verschillende facetten kent is essentieel voor haar. Jet: ‘Ik weet wat de collega’s meemaken en ken hun dilemma’s. De verantwoordelijkheden liggen laag in de organisatie. Inhoudelijk bemoei ik me nauwelijks met hun werk. Leidinggeven draait voor mij grotendeels om begrip, waardering en persoonlijk contact. We zijn nu samen op zoek naar andere manieren om dit vorm te geven.’

Een dezer dagen komt het team voor het eerst na lange tijd ‘live’ bijeen. Dat doen ze om na te denken over de toekomst van het vak in de anderhalve-meter-samenleving. Jet kijkt erg uit naar deze bijeenkomst. Jet: ‘We spreken elkaar nu voornamelijk één-op-eén, maar bij elkaar zijn geeft andere dynamiek. Die heb ik gemist.’

---

Interview door: Ruud Leffers van Leffersteksten

Marloes de Beuze, derdejaars studente sociale geografie en planologie, woont in het grootste studentencomplex van de Stichting Studenten Huisvesting (SSH) in Utrecht. Sinds 1 mei combineert ze haar studie met een functie als verhuurmedewerker bij diezelfde stichting. Een gesprek over ‘onboarding’ in coronatijd.

Best gek

Het doet haar goed, de bloemen die na de succesvolle sollicitatie worden bezorgd. Marloes: ‘Het is fijn om zo verwelkomd te worden. Dat geldt ook voor de vriendelijke berichtjes in de groepsapp.’

Desondanks is het volgens haar ‘best gek’ om in deze tijd aan een nieuwe baan te beginnen. Je collega’s leren kennen via een scherm, dat is nu eenmaal niet ‘the real thing’. Ze mist de informele ontmoetingen, die normaal gesproken plaatsvinden bij het koffieapparaat.

Marloes wordt – op afstand – uitstekend opgevangen en begeleid. Ze wordt geduldig en zorgvuldig wegwijs gemaakt in de systemen en procedures. Er zijn veel belafspraken, de eerste weken. Marloes: ‘Een aanrader, als je nu aan een nieuwe baan begint. Plan veel afspraken! Dat zorgt voor structuur en houvast.’

Gezelliger

Marloes gaat niet zwaar gebukt onder de corona-maatregelen. Ze probeert er samen met dertien huisgenoten het beste van te maken. Marloes: ‘We organiseren leuke activiteiten en vermaken ons prima. We hebben bijvoorbeeld gekanood en gezwommen. Ik verheug me op het huiskamerfestival dat we nu organiseren.’

Het thuiswerken gaat haar goed af. Marloes: ‘Ik wissel drie dagen werken af met drie dagen studeren. Voor mij verschilt dat in zekere zin niet zo veel. Het is meestal rustig in huis en ik kan me goed concentreren.’

Een week na haar start ziet Marloes het SSH-kantoor voor het eerst van binnen. Inmiddels kan daar weer gewerkt worden, zij het mondjesmaat en op afspraak. Marloes: ‘Uiteindelijk toch gezelliger, werken met collega’s om je heen.’

---

Interview door: Ruud Leffers van Leffersteksten

Lutina Terpstra, manager Wonen bij Bo-Ex, over managen in bijzondere tijden. Een openhartig gesprek over de worsteling, eenzaamheid én voordelen van werken in coronatijd.

Lockdown
‘Oké, hoe gaan we dit regelen?’ Dat was Lutina’s gedachte toen in maart de lockdown werd afgekondigd.’ Ze bemerkt tot haar opluchting dat het werk onverminderd doorgaat, zij het met de nodige improvisatie. De medewerkers zetten er – net als zij zelf – dapper de schouders onder. Samen zorgen ze ervoor dat de huurders zo min mogelijk hinder ondervinden van het “nieuwe normaal”.

Woonmens
Wat haar boeit in dit werk? ‘Wonen is een eerste levensbehoefte’, aldus Lutina. ‘We zijn vooral druk met zo’n twintig procent van onze huurders. Dat is de groep die zich met moeite staande houdt in de samenleving. Ik heb hiervoor gekozen na mijn studie (red: sociaal juridische dienstverlening) en heb me er altijd als een vis in het water gevoeld. Je kunt wel zeggen dat ik een woonmens ben…’
Op een kort uitstapje naar een notariskantoor na, heeft ze altijd in deze sector gewerkt. Lutina ‘Dat was een oude ambitie van me, maar ik werd er gillend gek. Zo saai…’

Woonbeheer heeft juridische, financiële, technische en sociale raakvlakken. Deze veelzijdigheid en met name het sociale aspect maakt het werk voor haar interessant. Lutina: ‘Goed luisteren is cruciaal in deze sector. De kunst is voortdurend de achterliggende vraag te horen. Je moet daarvoor uit het juiste hout gesneden zijn.’

Contact houden
Lutina geeft leiding aan zo’n dertig personen, in uiteenlopende functies. Als ‘op kantoor’ werken in de ban gaat wordt in eerste instantie geprobeerd ommet behulp van Teams de gebruikelijke donderdagbriefing aan te houden. Lutina: ‘Maar daar zijn we snel mee gestopt. De groep is er simpelweg te groot voor.’ De medewerkers afzonderlijk zien en spreken via Teams bevalt beter. Lutina: ‘Ik spreek iedereen om de drie, vier weken op deze manier. Een belangrijk moment om te kijken hoe het met hem of haar gaat.’ Er verschijnt wekelijks een nieuwsbrief over organisatorische zaken en natuurlijk wordt er gebeld en geappt.

Positieve kanten
Lutina verzucht dat het onderhand te lang duurt, deze vreemde periode. Lutina: ‘Er zijn collega’s die het echt moeilijk hebben. Ouders met jonge kinderen bijvoorbeeld, die de bordjes nauwelijks in de lucht houden. Jonge collega’s die zich vervelen.’ Hoe brengt ze het er zelf vanaf? Lutina: ‘Het is soms best eenzaam… Ik mis de collega’s en de gezelligheid. Een videocall blijft behelpen. Ik mis het gevoel erbij, de echte nabijheid.’ Desondanks blijft ze positief. Lutina: ‘Dat is een houding waarvoor ik bewust kies. Ik hou mezelf voor dat deze situatie in september verbetert. Ook focus ik me op de positieve kanten, die er ook zijn. Zoals de reistijd die ik uitspaar en de wasjes die ik tussendoor kan doen’.

Toekomst
Achter de schermen werkt Lutina met collega’s aan een oplossing voor dossiers die te complex zijn om telefonisch te behandelen. Zoals ernstige burenconflicten en oneigenlijk woninggebruik. Ze heeft geregeld dat de balie weer open is voor eenvoudige vragen. Lutina: ‘De werkomstandigheden zullen steeds meer op de oude gaan lijken, maar ik verwacht ook blijvende veranderingen. Op afstand werken is gewoner geworden en dat heeft zo z’n voordelen. Ik maakte me al langer zorgen over de invloed van het kantoorklimaat op onze gezondheid. Zoals de luchtvochtigheid in ruimtes met veel mensen. Thuiswerken lost dat probleem voor een deel op.’

 

---

Interview door: Ruud Leffers van Leffersteksten